Een Erodium-ontdekkingsreis in Spanje (1)

 

Foto 5. E. aquilellae. @ D. van Assum, 2002
Foto 5. E. aquilellae. @ D. van Assum, 2002

Erodium aquilellae
De opwinding dat ik E. glandulosum heb gezien zindert nog na als ik de volgende dag op zoek ga naar de volgende Erodium op mijn lijstje. De zon schijnt weer, het is lekker warm en vol goede moed probeer ik met weinig informatie  te zoeken. Het enige wat ik heb is een tekening met algemene kenmerken. Ik ben zó benieuwd hoe de bloem eruit zal zien. E. aquilellae  is redelijk recent door drie Spaanse biologen ontdekt en beschreven. Ik heb vier aanwijzingen van groeiplaatsen en de eerste die ik probeer is meteen raak. Het begint met een enkel plantje in de wegberm in de schaduw van een rots onder dennenbomen. Verderop vind ik nog ongeveer 10 exemplaren bij struiken en tussen inmiddels verdord gras. Ik moet over een hek klimmen om ze goed te bekijken en foto’s te maken. Wat is dit een prachtige plant. Heel anders dan E. celtibericum. Grote bloemen, 2-3 cm, in verschillende roze kleurschakeringen met een iets donkere kleur roze aan de basis, uitlopend naar donkere aders in het honingmerk. Per plant een bloem hoofd met ongeveer 3-5 bloemen tegelijk bloeiend. De bladeren zijn zeker 10 cm lang. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik deze plant heb gevonden.

In slechts een paar dagen heb ik al drie soorten Erodiums gevonden, dat gaat goed. Maar het wordt tijd op zoek te gaan naar de zuidelijke soorten.

 

Erodium saxatile
De reis wordt vervolgd naar de provincie Alicante. In de Sierra d’Aitana moet ik E. saxatile kunnen vinden. Ik heb een vaag idee hoe hij eruit moet zien.

Foto 6. Erodium saxatile. © D. van Assum, 2002
Foto 6. Erodium saxatile. © D. van Assum, 2002

Laat in de middag rijden we de bergketen in. Op goed geluk zoeken we onze weg via onverharde wegen omhoog naar de noordkant, vlak onder de top van de Aitana. Het laatste stuk moeten we lopen en vinden daar, bij een steile wand, enkele exemplaren van E. saxatile. Hij heeft bleek witte bloemen met enkele niet al te opvallende wijnrode aders. Ik zie heel vaag wat donker gekleurde adertjes in het hart van de bloem. Als ik even mijn aandacht aan de omgeving wijd in plaats van aan de planten kan ik genieten van een prachtig uitzicht. In het laatste middag licht probeer ik nog foto’s te maken. Het is inmiddels 7 uur ’s avonds, over een uurtje is het donker en we moeten opschieten om zonder wegwijzers bij de splitsingen, weer naar beneden rijdend, niet te verdwalen in de opkomende duisternis.Ik ben zeer tevreden over wat ik tot nu toe heb gezien. Maar het avontuur is nog niet voorbij. In deel 2 worden o.a. E. daucoides en enkele Geraniums besproken.

(wordt vervolgd)

 

Literatuur:

  • Webb, D.A. The Erodium petraeum complex (Fedd. Rep. 1967)
  • Guittonneau, G. G. Contribution à l’étude biosystématique du genre Erodium L’Hér. dans le bassin méditérranéen occidental. ( Boissiera, 1972)
  • Crespo, Manuel B. The nomenclature of Erodium saxatile Pau and Erodium celtibericum Pau (Geraniaceae)  (Taxon, 1993)
  • López Udias, Silvia & al. Una especie nueva del género Erodium L’Hér. subsect. Romana Bruhm. (Geraniaceae) del este de la Península Ibérica. (1998)

 

copyrighted

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.