Heeft u allemaal geprobeerd via mijn vorige uitleg een bladstengel van een steel af te breken? Het werkt echt he? Vandaag gaan we verder met het stekbreken. Deze methode wordt vooral bij de professionele kwekers gehanteerd. Op deze manier hoeven zij geen stekmes te gebruiken en lopen zij minder kans ziektes via het stekmes op de stekjes over te brengen. Trouwens, je hoeft niet per se spiritus of alcohol te gebruiken voor het ontsmetten van uw stekmes en/of handen. Een zeepoplossing is ook al voldoende ontsmettend.

Planten die zich lekker laten breken zijn de Peltatum Pelargoniums, of wel de ‘hanggeraniums’.

Waar u op moet letten wanneer u wilt gaan stekbreken is dat de planten voldoende TURGOR (celspanning) hebben. Wanneer de planten te slap zijn kunnen hun stengels niet goed breken en heeft u kans dat de beschadigingen en de hieruit voortvloeiende ellende groter zijn dan uw stekresultaat!

Het geheim van het breken zit in het volgende:
Een stekje maakt wortels doordat ‘wortelhormonen’, die in alle cellen van het stekje aanwezig zijn, actief worden zodra u een stekje snijdt en het in een potje met grond steekt. Eerst maakt het stekje een ‘korstje’ op de snijwond, dit noemen we ‘callus’, daarna groeien er vanuit deze calluslaag worteltjes. Nu is het echter wel door de Lieve Heer bepaald dat het wortelhormoon op sommige plaatsen in de plantenstengel meer voorkomt dan op andere. Het meeste hormoon komt vlak onder, vlak boven of op de plaats voor waar een blad zich aan de stengel hecht.

Het is nu zaak dat u niet vlak ONDER het bladvoetje een stekje breekt maar ERBOVEN. Hier zit immers net zoveel wortelhormoon als vlak onder het bladvoetje. De stengel breekt ook nog eens vlak boven het nog rustende ‘oog’ af. Zo’n rustend oog is minuscuul maar zeker wel aanwezig. Wanneer u een plant topt zijn het deze slapende ogen die opnieuw uitlopen en voor zijtakken zorgen! U benut de stengel dus echt efficiënt. Pakt u maar eens een stengel/plant of wat voor een voorbeeld dan ook en reken eens uit hoeveel stekjes u uit een bepaalde stengel kunt SNIJDEN en hoeveel u er uit DEZELFDE stengel kunt BREKEN. Ziet u dat u er aanmerkelijk meer uit kunt breken dan snijden?

Wat nu ook weer van belang is, is het ‘knap’-geluidje wanneer u breekt. Dit betekent dat het een SNEL en EFFICIENT breekje is en dat de breekwond mooi glad en schoon zal zijn zonder rafeltjes en scheurtjes. De bedoeling is dat u vanuit de top van de stengel naar onderen toe, alle gewenste stekjes ‘er uit’ breekt. Dus u steunt steeds met uw linkerhand het bladvoetgedeelte van waaruit u het topje wilt breken. Belangrijk is ook dat u het blad, dat op de stengelknook zit, met uw linker wijs- en middelvinger steunt. Dit kunt u het beste doen door het bladvoetje tussen uw twee vingers te klemmen. Uw duim rust nu aan de ‘overzijde’ van de stengel en geeft zo tegendruk aan uw wijs- en middelvinger. Snapt u het nog….?

Met uw rechterhand pakt u nu het er uit te breken topje vast. Met een resoluut en fris gebaar breekt u nu met twee heen en weer bewegingen het topje uit/van de stengelknook af. Een soort van tiktak beweging. Pak hierna uw lakense bril en tuur in het bladoksel. Ziet u nu het slapende oog? Nee? Dan moet u nodig een nieuwe bril! Vervolgens herhaalt u de hele procedure naar beneden toe, immers elk slapend oog is het nieuwe topje. U kunt hiermee doorgaan totdat u merkt dat het stengelgedeelte te verhout begint te worden. Te verhoute plantdelen wortelen niet of nauwelijks.

Voor de goede orde, het stekje bestaat dus uit:

• één volwassen blad
• één slapend oog
• één tussenstengel-gedeelte

Alle afgebroken stekjes oppotten in dezelfde soort stekgrond als de vorige keer beschreven. U kunt, vooral bij Peltatums, ervoor kiezen meerdere stekjes in één pot te steken. Dan heeft u in een snel tempo een mooie volle plant.

Eerdere afleveringen in deze serie

Aflevering 1 →
Aflevering 2 →
Aflevering 3 →
Aflevering 4 →